گله‌مندی یک مربی ورزش‌های رزمی از بی‌توجهی مسئولان ورزش خوزستان

یک مربی با بیان این که مربیان ورزش های رزمی خوزستان دیده نمی شوند و نباید مورد بی مهری و بی توجهی مسئولان استان قرار بگیرند، گفت: این نگاه، منِ مربی را اذیت می کند و بارها با خود گفته ام تا کی باید جوانی‌ام را بگذارم اما همچنان بدون حامی باشم.

محمد عیسی‌پورسلاماتی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به سختی هایی که مربیان ورزش های رزمی در استان متحمل می شوند و بی توجهی به این قشر، اظهارکرد: من سه سال پیش یک مرکز آکادمی ورزشی در منطقه حصیرآباد اهواز تاسیس کردم و در رشته های mma، موی تای و کیک بوکسینگ بیش از صد ورزشکار را پرورش دادم و آن ها را به سمت بخش قهرمانی هدایت کردم که در این بخش توانستند مدال آوری داشته باشند. حتی برخی از شاگردانم با حضور در تیم های خارجی در حال فعالیت هستند، ضمن این که خیلی از همین شاگردان من در کشور به عنوان اشخاص مطرح یا مسئول ورزشی و مربی در سطح استان معروف شده اند.
وی بیان کرد:  به نظرم در این بین اصلا مربیان ورزش های رزمی استان دیده نمی شوند و حتی خودشان هم به عنوان شغل به مربیگری نگاه نمی کنند و بر اساس علاقه مندی شان در این عرصه مشغول به خدمت هستند اما نباید مورد بی مهری و بی توجهی مسئولان در استان قرار بگیرند. آن هم مربیانی که سازنده بوده و خدمات بسیاری ارائه می کنند. این نگاه، منِ مربی را اذیت می کند و بارها با خود گفته ام تا کی باید جوانی‌ام را بگذارم اما همچنان بدون حامی باشم و درآمدی عاید من نشود.
این مربی بیان کرد: من پیشنهادهای خوبی برای فعالیت در همین رشته در کشورهای خارجی داشته و دارم اما تاکنون به این پیشنهادها جواب منفی داده ام اما اگر قرار است همین شرایط تداوم پیدا کند و مسئولان ورزش خوزستان و هیات استان، کار ما مربیان را نادیده بگیرند، تصمیم به مهاجرت خواهم گرفت زیرا واقعا حامی ندارم. در پی این همه فعالیت، حتی از استان یک خسته نباشید هم به من نگفته اند. تمام مسئولان می توانند به ما کمک کنند اما شاید چون واسطه ای نداریم، از حمایت آن ها برخوردار نمی شویم.
وی گفت: قرار است در رقابت های کشوری شرکت کنیم اما هیچ حامی ندارم و باتوجه به این که سالن ما نیز در اختیار مراکز واکسیناسیون است، در چمن تمرین می کنیم. البته گله ای هم نداریم زیرا همه در شرایط کرونایی موجود باید به بهتر شدن شرایط مردم کمک کنیم اما اگر حداقل دیده می شدیم، بازهم برای ما دلگرمی بود. امیدوارم حداقل مکانی در اختیار من قرار دهند که بتوانم همچون سابق نفرات زیادی را در ورزش های رزمی به کشور معرفی کنم تا افتخار آن برای خوزستان باشد و پرچم ورزش های رزمی استان در کشور بالا باشد. این همه ارگان و شرکت در خوزستان داریم، یعنی یک شرکت نیست که به ما کمک کند و سالنی در اختیار ما بگذارد؟ واقعا این شرایط جای تعجب دارد.
انتهای پیام