دکتر مریم محمدی روزبهانی هوای پاک، جمله ای آشنا و ساده برای همه اما در واقعیت دور و غریبه با همگان. قطعا هوا یکی از مهم ترین فاکتورهای زندگی سالم است که با وجود آن می توان سرزنده بود و سرزندگی اولین قدم برای حرکت های بعدی در هر شغل، حرفه و مسوولیتی خواهد بود.اما […]
دکتر مریم محمدی روزبهانی
هوای پاک، جمله ای آشنا و ساده برای همه اما در واقعیت دور و غریبه با همگان. قطعا هوا یکی از مهم ترین فاکتورهای زندگی سالم است که با وجود آن می توان سرزنده بود و سرزندگی اولین قدم برای حرکت های بعدی در هر شغل، حرفه و مسوولیتی خواهد بود.اما در عمل و حقیقت چقدر هوای مان سالم است؟
می دانیم در هوای اطراف مان چه پارامترهایی وجود دارد؟ به طور کلی هوای شهرهای مختلف ایران باتوجه به منابع آلاینده موجود در هر شهر و وضعیت توپوگرافی هر منطقه، میزان باد غالب و… با هم متفاوت است.
باتوجه به اینکه اینجانب در حال حاضر ۱۰ سال است که ساکن شهر اهواز هستم و تحقیقاتی مرتبط در این خصوص را انجام داده ام در این خصوص خواهم گفت.
به جرات می توان گفت اهواز و حتی بیشتر شهرهای استان خوزستان آلوده ترین هوا را دارند.
وجود صنایع متعدد، صنایع وابسته به نفت و گاز و صنایع فولاد ازجمله صنایع دخیل و مهم در آلودگی هوای اهواز، ماهشهر و… هستند. وجود فلرهایی که مهار نشده اند عامل بیش از ۹۰درصد آلودگی هوای شهر اهوازند؛ فلرهایی که در هر ثانیه در حال ایجاد حجم بزرگی از آلاینده های کربنی و گوگردی به هوا هستند و نفس کشیدن را در اهواز سخت کرده اند.از سوی دیگر صنایع موجود از جمله کارخانه کربن که در داخل محدوده مصوب شهری جای گرفته و میزان زیادی از آلاینده های کربن دار را به داخل شهر وارد می کند. صنایع فولاد خوزستان نیز هم اکنون مجاور و چسبیده به شهر است و حجم وسیعی از آلاینده ها را به جان مردم می ریزد.
طی تحقیقاتی که در سال های اخیر انجام داده ام و از گیاهان به عنوان نشانگرهای زیستی آلودگی استفاده کردم، مشخص شد که در شهر اهواز ارتباط مثبت و معنی داری بین میزان ترافیک و سرب موجود در هوا وجود دارد که این امر نشان از وجود سرب در بنزین دارد. از سوی دیگر در محدوده اطراف مناطق صنعتی فولاد خوزستان و گروه ملی صنعتی فولاد نیز میزان بسیار بالایی از آلاینده های خطرناک فلزات سنگین از جمله سرب، کادمیوم، نیکل، وانادیوم و… در گونه های گیاهی اطراف این صنایع به ثبت رسید که این مساله بسیار بسیار خطرناک است و نشان از احتمال ورود این عناصر خطرناک به بدن و همچنین ورود به زنجیره غذایی را دارد.
چرا باید این آلاینده های خطرناک در شهرهای ما وجود داشته باشند؟
چرا بیش از نیمی از کودکان خوزستان باید آلرژی داشته باشند و به سختی نفس بکشند؟
چرا باید با دادن یک مجوز اشتباه به یک صنعت، نفس کشیدن را برای مردم و کودکان سرزمین مان سخت کنیم؟ و گاهی که ریزگردها هم اضافه می شوند، به همراه آلاینده ها اثر سینرژیسم ایجاد خواهد کرد، یعنی تاثیر آلودگی به توان می رسد و مرگبار می شود، کاش اگر در سمتی هستیم که تصمیم مان بر جان مردم اثر دارد، روی تصمیمات مان بیشتر بیندیشیم که پاسخش بس سخت است…درنهایت اینکه مطلب در این زمینه بسیار است اما اکتفا می کنم بدین سخن که هوای هم را داشته باشیم…
