این‌جا برای نابودی تیم‌هایش زحمتی نیست!

استقلال خوزستان در دومین فصل دوری از لیگ برتر، نتوانست جواز حضور در بالاترین سطح فوتبال ایران را به دست آورد.

باشگاه استقلال خوزستان در سال ۱۳۹۰ تاسیس شد و در فصل ۹۳ – ۹۲ با هدایت عبدالله ویسی در لیگ برتر شرکت کرد و در اوج شگفتی، در سومین حضورش در لیگ برتر به قهرمانی رسید؛ عنوانی که همان قدر که خیلی زود نام این تیم را بر سر زبان ها آورد، برای این تیم، تلخ و ناگوار تمام شد زیرا این قهرمانی با فرار خیلی از مسئولان از زیر بار مسئولیت شان برای حفظ تیم، خیلی زود به کام خوزستانی‌ها تلخ شد.
به گزارش ایسنا، از همان روزهای بعد از قهرمانی استقلال خوزستان، مشکلات گروه ملی و صحبت‌هایی برای واگذاری آن به بانک ملی، استقلالی‌ها را وارد چالشی بزرگ کرد و بلاتکلیفی در مشخص نبودن اسپانسر، اولین ضربه مهلک را بر پیکره این تیم قهرمان زد. در پی همین مشکلات نیز جدایی ویسی سرمربی این تیم و رفتن چند بازیکن خوب و شاخص، نگرانی‌ها را دوچندان کرد تا جایی که استقلال خوزستان ضعیف و ضعیف تر شد و در سه فصل بعدی حضور خود یعنی تا لیگ هجدهم، دیگر روی آرامش را ندید و در نهایت در لیگ هجدهم با نتایج ضعیف و تنها سه برد، مُهر سقوط بر کارنامه این تیم ثبت شد.
استقلالی ها در فصل گذشته لیگ یک نیز با امید بازگشت به لیگ برتر کار خود را شروع کردند اما در نیم فصل اول نتوانستند امتیازات لازم را کسب کنند، هر چند در ادامه مسیر هدایت تیم به امیر خلیفه اصل سپرده شد و او با تغییراتی که ایجاد کرد، توانست حتی تیمش را به عنوان مدعی معرفی کند اما در نهایت، استقلالی ها در همان لیگ یک ماندند تا امیدشان برای بازگشت به لیگ برتر به فصل جاری رقابت های لیگ دسته اول کشور باشد.
استقلال خوزستان کار خود در فصل جاری لیگ یک را با خلیفه اصل خوب شروع کرد و تا همین هفته های اخیر نیز از مدعیان اصلی صعود به لیگ برتر بود اما بازهم همان مشکلات همیشگی و به گفته سرمربی این تیم، دخالت عده ای در روند تیم که حتی خلیفه اصل را تا آستانه استعفا نیز پیش بردند، مانع از تداوم نتیجه گیری استقلال خوزستان شد تا این تیم علی رغم این که هنوز رقابت های لیگ یک به پایان نرسیده است، دیگر شانسی برای صعود به لیگ برتر نداشته باشد و حسرت آن برای بازگشت به لیگ برتر سه ساله شود.
خوزستانی ها چندان از موفقیت و قهرمانی تیم های مختلف خود در رشته های مختلف از جمله فوتبال، دل خوشی ندارند زیرا پس از موفقیت‌هایشان، نابودی و از هم پاشیده شدن تیم های خود را نظاره گر بوده اند که به نظر می رسد مسئولان ورزش استان و خود باشگاه ها هیچ برنامه بلندمدتی برای تیم های ورزشی خود نداشته اند و وقتی در کوتاه مدت به موفقیتی می رسند، زود اشباع شده و بعد نیز هدف اصلی که باید تداوم موفقیت باشد را رها می کنند. معضلی که تیم های فوتبال خوزستان در سال های اخیر  بسیار با آن دست و پنجه نرم کرده اند. نکته جالب این است، اتاق فکری هم در فوتبال خوزستان برای بررسی این مشکل و سطحی نگری در زمینه تیم داری وجود دارد تا سرمایه های خوزستانی از بازیکن گرفته تا مربی، بیش از این هرز نروند.
اکنون نیز به نظر می رسد، استقلال خوزستان که مورد بی مهری قرار گرفته، در مسیر استقلال اهواز قرار دارد. استقلال اهوازی که حتی مشخص نیست، مسئول این باشگاه کیست و هدفش چیست و در سال های اخیر تنها نامی از این تیم پُر هوادار باقی مانده است. اگر همان مسئولان خوزستانی که به گفته سرمربی استقلال خوزستان، به دنبال گزینه های خودشان برای این تیم بودند یا تمایل داشتند از آشنایان خودشان در این تیم بازی کنند، کمی برای لیگ برتری شدن استقلال همفکر و همدل می شدند، استقلال خوزستان از هفته ها قبل می توانست صعود به لیگ برتر را جشن بگیرد.
به نظر می رسد، بازهم پا پس کشیدن همان مسئولانی که تنها موقع قهرمانی ها و موفقیت ها برای گرفتن عکس یادگاری ژست می گیرند، کار دست تیم استقلال خوزستان داده است.
سال‌ها است که فوتبال در خوزستان از تب و تاب افتاده است و نیاز به یک ناجی دارد تا فوتبال خوزستان را از ورطه ناامیدی و بی تدبیری نجات دهد. ناجی‌ای که می تواند هیات فوتبال قوی و با برنامه، اداره‌کل ورزش و جوانان پای کار و باشگاه‌هایی با تدبیر و آینده‌نگر باشد.
یادداشت: پریسا زنگنه‌منش – ایسنا
انتهای پیام