استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز معتقد است: به‌رغم دیرپا بودن و سابقه دیرین و ارزشمند زبان فارسی در کشور ایران که رستنگاه این زبان است آن چنان اهمیتی به این مقوله داده نمی‌شود تا جایی که اگر وضع با همین منوال پیش رود به زودی شاهد محو و نابودی این زبان […]
استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز معتقد است: به‌رغم دیرپا بودن و سابقه دیرین و ارزشمند زبان فارسی در کشور ایران که رستنگاه این زبان است آن چنان اهمیتی به این مقوله داده نمی‌شود تا جایی که اگر وضع با همین منوال پیش رود به زودی شاهد محو و نابودی این زبان کهن خواهیم بود.
نادر کریمی‌راد در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: زبان فارسی یکی از اصلی‌ترین و قدیمی‌ترین زبان‌ها در سراسر جهان و زبان رسمی کشورهای ایران، تاجیکستان و افغانستان است. اما غیر از این کشورها، کشور پاکستان در کنار ازبکستان با بیش از یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر از جمله کشورهای فارسی زبان دنیا است و بیش از ۴۰ کشور به صورت متناوب و منطقه‌ای ضمن داشتن زبان رسمی در آنجا کم و بیش فارسی صحبت می‌کنند.
به باور وی: آغاز تحول در زبان فارسی را از مدارس باید شروع کرد زیرا آموزش زبان فارسی بالاخص برای کودکان در ایران همواره با کاستی‌هایی روبه‌رو بوده است.
کریمی‌راد خاطرنشان‌کرد: از یک سو معلمان انس گرفته با روش‌های سنتی و قدیمی در نظام آموزشی کشور حضور دارند و از سوی دیگر خانواده‌ها هستند که آن قدر که بر یادگیری زبان دوم و حتی سوم در فرزندان خود تاکید دارند شوربختانه به زبان ملی و میهنی کشور خود اهمیتی نمی‌دهند.
او با بیان اینکه بسیاری از والدین این وظیفه مهم را بر عهده مدارس نهاده و حتی پا را فراتر گذاشته و معتقدند که کودک خودبه‌خود زبان فارسی را در اجتماع یاد میگیرد، گفت: از همه این‌ها بدتر و فاجعه‌آمیزتر این است که کودکان آن قدر که با لهجه محلی خود عجین شده‌اند، مهارت زبان فارسی را ندارند.
این استاد دانشگاه با ذکر مثالی ادامه داد: کودکی که در سن پنج یا شش سالگی به سر می‌برد لهجه ترکی، لری، کردی و عربی را طوری صحبت می‌کند که فراموش کرده است در کشوری که مهد زبان فارسی است زندگی می‌کند.
وی افزود: در خاطرم هست زمانی که در مقطع راهنمایی درس می‌خواندیم در کتاب فارسی ما درختی تناور و سترگ نقاشی شده بود و زیر این درخت تناور نوشته شده بود «زبان فارسی». درختچه‌هایی کوچک با نام لهجه‌های کردی، ترکی، گیلکی و… کشیده شده بود و در ادامه نوشته شده بود که این درختچه‌های کوچک نباید قطع شوند ولی نباید آن چنان رشد کنند که زبان فارسی را بپوشانند.
کریمی‌راد تصریح کرد: متاسفانه در حال حاضر ما شاهد رشد این درختچه‌ها هستیم و رشد بیش از حد آنها ممکن است زبان کهن و اصیل فارسی را با مشکل مواجه کند.
مؤلف مجموعه چند جلدی «شاهد شکرفشان» (بررسی و شرح غزلیات سعدی) راهکارهای زیر را برای تقویت زبان فارسی پیشنهاد کرد:
· نقش انکارناپذیری خانواده و آموزش صحیح زبان فارسی از ابتدا به فرزندان خود و ایجاد شور و اشتیاق برای یادگیری زبان رسمی کشور.
· ایجاد بستر و فضای مناسب برای یادگیری بیشتر کودک با ایجاد مهارت برای او در سنین مختلف.
· صحبت کردن به زبان فارسی در جمع خانواده، بستگان، مهمانی و… با هدف همیاری با کودک در دستیابی به مهارت‌های زبانی.
مؤلف درسنامه دانشگاهی «فارسی عمومی» همچنین نقش معلمان و مسؤولان کشور را در این زمینه به شرح زیر برشمرد:
· ایجاد بستر مناسب برای دانش‌آموزان در جهت کسب مهارت‌های لازم در خواندن و نوشتن و شنیدن و سخن گفتن.
· ایجاد تحول اساسی در کتاب‌های درسی از پایه تا دبیرستان با محوریت هدفمند کردن آنها.
· ایجاد تغییر و تحول در روش‌های آموزش و تدریس خود.
· درک صحیح متقابل از زبان فارسی و سعی در پرورش آن و انتقال به کودکان.
· تاکید بر روش‌های مهارت نگارش فارسی و جلوگیری از شلخته‌نویسی به خصوص در مکاتبات اداری.
· تلاش برای واژه‌گزینی مناسب و یکپارچه کردن زبان و دستور خط.
· تعامل نهادها با فرهنگستان‌ها.
· تاسیس شورای گسترش زبان فارسی.
· پافشاری مسؤولان کشور به فارسی سخن گفتن و نوشتن حتی در مناطق دور افتاده کشور.
این نویسنده در پایان ابراز امیدواری کرد: بیش از گذشته قدر زبان فارسی را دانسته و در حفظ و اعتلای آن کوشش بیشتری کنیم.
انتهای پیام
